......

Wanneer het op auto’s aankomt wordt er heden ten dagen nogal geneigd naar onconventionele designs. Mensen willen niet langer meer een bende kuddebeesten zijn die zomaar accepteren wat de Duitsers op de markt brengen. Sinds enkele jaren worden er nu ook wagens gemaakt die individualiteit en eigenheid benadrukken. De invoerder van Chevrolet liet ons kennis maken met het eerste echte Amerikaanse product dat ze op de markt brengen sinds ze de ex-Daewoo’s commercialiseren. Een reden als een andere om even een knipoog te werpen naar de PT cruiser van Chrysler. 

De Chevrolet High Heritage Roof (HHR) werd voorgesteld in Los Angeles en is duidelijk geïnspireerd op de SSR roadster en op de Suburban van 1949, een bestelwagen die destijds al een toonbeeld van polyvalentie was. De HHR combineert de ruimte van een break met de zithouding van een monovolume en een aanzienlijke hoofdruimte. Hij wordt gebouwd in de States op de band waarop ook de compacte voorwielaangedreven modellen gebouwd worden. De architectuur is eerder klassiek, met een stabilisatorstang achteraan en een voortrein van het type McPherson. De instelling van de vering is op comfort gericht. Met deze wagen meet je jezelf dus best een relaxte en anticiperende rijstijl aan zodat de passagiers niet door elkaar geschud worden. 

Voor de Europese modellen bestaat er slechts één motorisatie : een 2.4 liter ECOTEC benzinemotor met sequentiële injectie die in het geval van ons testexemplaar gekoppeld was aan een vijfversnellingsbak. Dit blok staat garant voor ongewone prestaties. Met een maximaal koppel dat bij vijfduizend toeren wordt vrijgegeven is het in elk geval oppassen geblazen bij inhaalmanoeuvres.  Het comfort nodigt trouwens uit tot een sereen rijgedrag ! De vele files die we tijdens ons traject moesten trotseren hebben ons in elk geval de souplesse van deze wagen in de lagere versnellingen leren appreciëren … 

Niemand blijft onbewogen bij een HHR. Wie nood heeft aan aandacht zal dus zeker in zijn nopjes zijn : in de straat word je nagekeken en bij het parkeren word je altijd weer aangesproken... « Hebt u mij gezien ? Natuurlijk wel ! »  De opmerkingen zijn ook steeds lovend. Al zullen maar weinigen uiteindelijk overgaan tot de aankoop van een HHR. Je blijft dus wel uniek en maakt deel uit van een select groepje. 

Je hebt wel wat tijd nodig om te wennen aan het perifere zicht, temeer omdat de raampjes zo klein zijn en de raamstijlen redelijk imposant. Een voordeel is dan weer dat je bij een open hemel wel goed beschermd blijft tegen de zonnestralen. Het retro karakter bezorgt de HHR een pittoreske charme. Vooral binnenin de wagen. De bediening voor het openen van de ruiten is iet of wat ongelukkig geplaatst, achter de versnellingspook. Al is dat ook maar een kwestie van gewoon worden en, geloof mij vrij, je went er snel aan ! 

De LT versie die wij testten was uitermate volledig uitgerust, met een radio met zeven luidsprekers en MP3 aansluiting, een elektrisch verstelbare bestuurderszetel, lederen bekleding, een snelheidsregelaar, airco, elektrische ruiten, EPS, tractiecontrole, ABS...
Al zullen sommigen het gebruik van de ouderwetse trommelremmen achteraan toch wel jammer vinden. Nu, wij hebben enkel op droog wegdek gereden maar konden niets aanmerken op het remgedrag, dat al even krachtig was als het acceleratievermogen. 

De HHR voelt zich perfect thuis op de autosnelweg en maakt gewag van een uitzonderlijke soberheid in verbruik voor een wagen met een dergelijk volume en gewicht. Toch liet hij ons ook verstomd staan in de stad, waar hij zonder enig probleem mee opgaat in het verkeer. De draaicirkel zou ons wat in de problemen kunnen brengen hebben ware het niet dat we het geluk hadden een paar heel geduldige medeweggebruikers achter ons te hebben die ons met graagte lieten manoeuvreren om zo ons uitzinnige voertuig op het gemak te kunnen bewonderen. Wij hebben in elk geval heel veel leute gehad … 

Het volume en de laaddrempel van de koffer zijn onberispelijk. Wie wat groot is zal misschien minder opgezet zijn met de achterdeur die niet echt hoog opengaat waardoor je verplicht wordt wat te bukken. Ook de knoppen om de bestuurderszetel te verstellen zijn niet echt goed bereikbaar of je moet de deur opendoen. Niet meteen de bedoeling om tijdens het rijden de zetel nog snel even te regelen dus : als dat geen veiligheidsmaatregel is ! De plastiek gebruikt in het interieur doet denken aan de Duitse wagens. De prijs van de HHR daarentegen staat buiten vergelijk.

André-Louis De Laet
www.essai-automobile.com
Oktober 2008