Agiel is hij zeker de mooie Agila van Gilles, als het op rijden in de stad aankomt. Wie is Gilles zegt u ? De draaicirkel van de Agila, ongelooflijk kort, die heel goed van pas komt in de stad, vooral om te parkeren.  Ook op bochtige wegen is hij perfect, daar zorgt het chassis voor.  De Agila wordt gebouwd in dezelfde fabriek en op dezelfde basis van de Splash en heeft het vooral bedoeld op het vrouwelijke geslacht om zich te laten overpamperen. Dankzij zijn compacte afmetingen komt hij overal door, hij is moduleerbaar in functie van de behoeften en voorzien van vijftienduimsvelgen in aluminium, beschikbaar in tal van frisse en moderne kleurtjes en uitgerust met een bescheiden dieselblok dat er niet voor terugschrikt om zijn goede wil te laten zien. Deze compacte monovolume wil een nieuwe wind laten waaien in het segment van de stadwagens, op en top trendy. 

De Agila plaatst zich op een ietwat ambigue manier tussen de kleintjes en de zogenaamde monovolume-mini’s... zoveel is zeker ! Door een apart segment tussen deze twee te creëren wint de atypische Agila aan coherentie en polyvalentie, zolang hij gebruikt wordt voor kleine verplaatsingen en af en toe eens een iets langer traject, een reisje naar de zon bijvoorbeeld. Dat is uiteraard niet zijn favoriete domein en hij kan zich daar bezwaarlijk gaan meten met de grotere wagens. In elk geval, de opgelegde snelheidsbeperkingen die door de band toch worden gerespecteerd door het merendeel van de weggebruikers zorgen ervoor dat de Agila zich ook in haar nopjes voelt op de secundaire wegen en de snelwegen waar 80 en 130 toch de maximaal toegelaten reële snelheid is. De prijs die men betaalt voor deze techniek die ten tijde van de «La Jamais contente » als gek werden omschreven, is de oorverdovende stilte die ons wakker maakt als een gezoem van bijen op het moment dat we halt houden na de bocht in het dorpje, dicht bij het kleine cafeetje, met het vuur * !

De ecoFLEX turbodiesel met common rail van 1,3 liter voelt zich overal goed. Het maximale koppel van honderdnegentig Newton meter bij tweeduizend toeren laat in vijfde versnelling aan dit toerental ongeveer negentig kilometer per uur toe.  Voor honderdtwintig per uur moet je drieduizend toeren per minuut draaien en dus een paar deciliters extra doorjagen in verbruik. Wat normaal is rekening houdend met de vijftienhonderd kilogram die de Agila toch al gauw weegt met drie serieus uit de kluiten gewassen volwassenen aan boord, waaronder de fameuze Gilles. In die omstandigheden, voor een traject deels door de stad en deels via de snelweg, nam de minispace genoegen met zes liter per honderd kilometer.  Het gewicht blijft nog steeds één van de gezworen vijanden van het verbruik. Dertig jaar geleden verbruikte een R4 van om en bij de zevenhonderd kilo zeven liter en een half per honderd kilometer. 

Het interieur is mooi uitgerust, met harde plastieken waarvan het design geen onnodige ruimte inneemt. Het grote ronde instrumentenbord achter het in de hoogte en in de diepte regelbare stuur afficheert de nodige informatie en heeft een totaal afzonderlijke toerenteller bovenop het dashboard staan, die naar de bestuurster gericht staat, als het oog van Barangatch die zelf niet echt bijzonder veel zag trouwens (je weet wel, Koning Eenoog, uit het land van Brobdingnag, het land waar Gulliver ook een bezoekje bracht). Op het stuur vind je eveneens een bediening voor de radio die je uiteraard ook terugvindt op de centrale console, samen met die van de verwarming. De versnellingspook is iets hoger geplaatst wat het gebruikscomfort ten goede komt. In de deuren en tussen de zetels vind je opbergvakken waar je met gemak je zakken in kan leegmaken. Het handschoenkastje is voldoende ruim en daarboven zit ook nog een open opbergvak. De zijspiegels bieden een ruim zicht naar achteren terwijl de twee stijlen van de voorruit het zicht dan weer wat belemmeren. 

De koffer is aan de kleine kant maar verbergt onder een luik nog een opbergvak waar de smokkelaars - die destijds nog noodgedwongen aan de douane moesten passeren met de bijbehorende fouilleringen - mee in hun nopjes zouden geweest zijn. De achterste bank klapt op in de bodemplaat in een 60/40 verhouding en maakt plaats voor een horizontaal ruim met een opbergcapaciteit van een kubieke meter. Een klein verhuisje nu en dan is dus zeker geen probleem. De binnenzetels zijn bekleed met een bedrukte stof die kan afgestemd worden op de kleur van het koetswerk. Een leuke manier om de dag meteen goed te beginnen !

De samenwerking met de Japanse constructeur heeft de Duitse ingenieurs toegelaten gebruik te maken van de onderdelenvoorraad. het chassis van een Splash, de voortrein van de Swift, het enige wat je nog moet doen is de Agila de sporen geven om hem met alle gemak en precisie doorheen het verkeer te loodsen. Voor de stadsmensen is dit een ideale wagen. Gemakkelijk om mee te rijden, soepel, speels... en met de nodige dosis pit voor wie dat weet te appreciëren. 

De veiligheidsuitrusting is goed bedacht voor de stad en voor een mama met haar kroost : vijf deuren, ISOFIX fixaties, ABS, frontale en laterale airbags... De zetels vooraan zijn ook regelbaar in de hoogte en de besturing is afhankelijk van de snelheid, de knop om de achterklep te openen zit verstopt achter het logo, ...

© André-Louis De Laet
www.essai-automobile.com
April 2009