Volvo is altijd al het toonbeeld van zekerheid geweest in de automobielsector. De S40 wijkt niet af van dit stereotype. Toch is deze Zweedse constructeur ook niet ongevoelig gebleven voor een modernere look, de energiebesparende en de ecologische criteria. De actuele trend van kleinere motorisaties, downsizing genoemd, laat toe de dorst van de zware berlines toch enigszins te beperken, mede dankzij de moderne motoren. De S40 waar wij deze week de baan mee optrokken werd tot nog toe voornamelijk gebruikt in stadsverkeer en voor korte trajecten, waardoor de zuigers heel vaak op temperatuur moesten gebracht worden. ’t Is ook een manier om deze wagen te gebruiken natuurlijk, die sowieso al niet meteen alle zuinigheidsrecords zal breken.

Dankzij de samenwerking tussen PSA en Ford, hebben de Zweedse ingenieurs nu toegang tot uiterst sobere motoren, de fameuze HDi. Het zestienhonderd cc common rail blok met vier kleppen per cilinder en een turbo met variabele geometrie dat de S40 aandrijft heeft reeds zijn sporen verdiend op tal van modellen van andere merken. Het koppel van tweehonderdveertig Newton meter, dat dankzij de overboost kan opgetrokken worden tot tweehonderdzestig gedurende enkele momenten, staat garant voor een soepelheid die men nooit voor mogelijk had gehouden dertig jaar geleden, toen de eerste kleine diesel zijn intrede deed op de Golf. Op circuit of op de Duitse snelwegen, die we tijdens deze test niet opgezocht hebben, haalt de S40 volgens de invoerder bijna tweehonderd kilometer per uur. Wij vreesden dat de wagen wat log zou zijn, gezien het relatief grote gewicht van deze compacte berline. Edoch, niets was minder waar ! De S40 is een levendige en kwieke wagen. 

Bij trajecten aan constante snelheid daalt het verbruik van de S40 tot ver onder de zes liter terwijl hij toch soepel herpakt bij inhaalmanoeuvres of op bergwegen. Hoewel de S40 slechts over een vijf versnellingsbak beschikt, kan je gemakkelijk optrekken zonder te schakelen, waardoor hij getuigt van een soepelheid die je niet vaak tegenkomt op een kleine motorisatie. In de stad hoef je dus niet continu te schakelen. De tweede of derde versnelling beantwoordt gemakkelijk aan alle sollicitaties van het gaspedaal zonder dat je steeds je hand op de versnellingspook moet houden. Op de autosnelweg kan het gebrek aan een zesde versnelling wel als een minpunt aanvoelen, die zou het lawaai in de wagen toch wat kunnen temperen. 

Een onberispelijk blok hebben met een goede versnellingsbak is één ding. Wanneer dit dan ook nog eens gepaard gaat met een kwaliteitschassis als dat van de Volvo S40, dan kan je volop genieten van een goede en veilige wegligging. De S40 laat zich zowel rustig rijden, als een goede huisvader zoals de uitdrukking dit wil, als dynamisch, dankzij het neutrale rijgedrag van de wagen zelf. Wanneer je hard accelereert op een vochtige ondergrond kan je soms wel wat grip verliezen, wat je niet zomaar zonder enige moeite kan controleren. 

Met de S40 wil Volvo een jonger cliënteel aanspreken dan de gebruikelijke Volvo-rijders. De lijn werd wat lichter gemaakt maar je vindt toch een aantal traditionele vormen terug, zoals de brede schouders. Het rijgedrag in het algemeen is toch wel enigszins rebels in vergelijking tot wat we gewend zijn van de Volvo’s van de afgelopen  decennia. Dit gezegd zijnde, de V70 die eveneens is uitgerust met een HDi uit de rekken van het PSA-Ford magazijn kan heldendaden aan die ongezien zijn in de toch wel legendarische reputatie van Volvo. Zelfs wie al jaren met een Volvo rijdt zal toch zijn oordeel over de Scandinavische constructeur nog moeten herzien.

Aangezien Volvo nu deel uitmaakt van dezelfde groep als Ford, konden de ingenieurs hun hartje ophalen in de ‘organenbank’ om de productiekosten te verlagen en bijgevolg de prijs van hun modellen beter haalbaar te maken. Het is een feit dat hierdoor meer kopers nu ook kunnen investeren in de uitrusting, wat tot voor kort toch nog een heikel punt was van de luxueuze grote berlines.  De S40 die wij testten was uitgerust met een boordcomputer, parkeersensoren achteraan, besturingselementen op het lederen stuur, een snelheidsbeperker, lederen zetels, aluminium velgen, regensensoren, een GPS, ... En de lange lijst van accessoires laat toe om jouw voertuig nog verder uit te rusten met tal van nuttige opties.

De houtinleg vloekt naar onze mening door zijn lichte kleur enigszins met het instrumentenbord. Maar wij waren wel te vinden voor de steunen die de motorkap ver openhouden, het tapijt en de booschappentashouder in de koffer en de centrale console die je in alle nieuwe Volvo’s terugvindt en waarmee de Zweed duidelijk de strijd aanbindt met de concurrentie. De zorg voor de veiligheid van de passagiers wordt benadrukt door een uiterst sterke structuur die nog aangevuld wordt met een verstevigingsstang vooraan die de motor extra beschermt bij frontale botsingen. 

Maart 2008