De filosofie van de autowereld is nogal geëvolueerd de laatste jaren. Sinds de tijd van de 4L en de R16 - om in de Renault familie te blijven - is het gewicht van de wagens serieus toegenomen.  Eerst werden de koetswerken groter zonder daarom noodzakelijk meer plaats binnenin te bieden, dan kwam de veiligheidsuitrusting haar bijdrage doen met airbags en elektronische systemen als daar zijn ABS, ESP, controle van de bandendruk en tenslotte kwam ook het comfort aan bod met parkeersensoren etc... Als je de R16 – een mythische gezinswagen – vergelijkt met de nieuwe Mégane, merk je dat er geen vergelijk is op vlak van techniek noch op vlak van het aantal geldstukken dat men uit zijn beurs moet opdiepen om het vehikel aan te schaffen. Het komt er uiteindelijk op neer wat het hart je ingeeft, want dat zal de komende jaren uiteindelijk één van de belangrijkste factoren zijn bij de aankoop van een wagen. 

Veel constructeurs kiezen vandaag de dag voor downsizing, om te kunnen voldoen aan de opgelegde CO2 uitstoot normen. Door de cilinderinhoud te verminderen en gebruik te maken van technologieën om energie uit de benzine te gebruiken, maken de autoconstructeurs heden ten dage heel wat zuinigere wagens dan de exemplaren uit de vorige eeuw. Belangrijker nog dan het vermogen is het koppel. Wie op zoek gaat naar een zuinige wagen let vooral op de koppelwaarde. Rijden in het toerengebied waar je het maximale koppel hebt beperkt ook de schadelijke uitstoot. Het is dus altijd interessant om deze waarden te weten om het verbruik te minimaliseren. 

Wanneer je op het internet gaat zoeken naar informatie, merk je dat bestuurders van een Renault zich onderscheiden door hun gezamenlijke afkeer tegen Franse merken. Dat is wel opvallend, al is het niet echt verbazingwekkend. Wie een klacht geeft weegt niet echt zijn woorden af, zoveel is duidelijk. Als je ziet hoeveel Franse wagens er rondrijden is het maar normaal dat er zoveel klachten zijn.  Als je er de statistieken van de pechverhelpingsdiensten even op nakijkt, blijken de Mégane en de Laguna nochtans tot de meest betrouwbare wagens te behoren. Maar, een reputatie die men in het verleden heeft opgedaan kan men nog moeilijk van zicht afschudden. 

De Mégane II had zijn look.  Of je hield ervan, of je vond het maar niets. Maar, iedereen had er een mening over. Het was een strategische keuze van Renault om zich op die manier te onderscheiden, in een markt overladen met familiale berlines. Het merk uit Losange legde zich neer bij het feit dat sommigen dit affreus zouden vinden. Uiteindelijk werden er meer dan acht miljoen exemplaren verkocht. De tijden veranderen en het was ook tijd om de Mégane mee te laten evolueren met de verwachtingen van de kopers, een iets minder rebelse look moest ook het meer conservatieve cliënteel over de schreef halen. 

Zoals gebruikelijke bij Renault, bestaat ook de nieuwe Mégane in verschillende versies. In België kan een kandidaat-koper kiezen tussen zes verschillende benzine en dieselblokken met verschillende vermogens en vier verschillende versies : Business, Expression, Dynamique en Privilège.  Het instapmodel met benzineblok heeft vijfentachtig PK. Het model dat wij van de invoerder mochten testen was de viercilinder van vijftienhonderd cm3 met honderd en vijf PK in de Dynamique versie, zonder partikelfilter. Het rijden met een klein motorblok vraagt weer enige gewenning en wat ingetogenheid ten opzichte van de vele bommen op wielen die onze straten nog steeds sieren, met achter het stuur steevast één of ander Johnny of Snelle Eddy. 

Het chassis van de nieuwe Renault Mégane heeft een gloednieuw wiegframe voor de voortrein en een nieuwe as achteraan, nog steeds met een geprogrammeerde torsiestang. De elektrisch geassisteerde besturing vermindert de inertie van het stuur, wat door menig journalist vaak als minpunt werd aangehaald bij de Mégane II. Eén van de punten waar Renault veel waarde aan hecht is de veiligheid. Bij de Mégane III, interpreteert het SRP3 systeem (Renault veiligheidssysteem van de derde generatie) de kracht van de aanrijding alsook de lichaamsbouw van de inzittenden. Het combineert dubbele gordelspanners voorin en een enkele gordelspanner achterin, die voorkomen dat het lichaam bij een aanrijding naar voren klapt door de riem te spannen ter hoogte van borstkas en bekken, met spankrachtbegrenzers op alle zitplaatsen die de druk van de gordel op de borstkas beperken en adaptieve airbags met twee volumes en twee generatoren waarvan er afhankelijk van de schok één dan wel twee opgeblazen worden om de schok te dempen. 

Ook het instrumentenbord werd vernieuwd. Analoge en numerieke informatie wordt gegroepeerd in een mooi geheel. Er is een toerenteller met analoge weergave, een snelheidsmeter met digitale weergave en een snelheidsregelaar/-begrenzer met groen-rood gekleurde weergave die makkelijk af te lezen is. Alles evolueert. De kwaliteit van de materialen en de assemblages ook. Het zal in de toekomst steeds moeilijker worden om zich nog te gaan onderscheiden en klanten te trekken. Renault gaat er prat op wagens te bouwen voor het echte leven. De betrouwbaarheid van de wagens en de sereniteit in het gebruik zijn er ook op vooruit gegaan.

© André-Louis De Laet
www.essai-automobile.com
April 2009